Contact
De afgelopen week heb ik lekker gebruikt om met diverse 'oude bekenden' af te spreken en bij te kletsen. Zo ben ik bij Kennisnet en en bij mijn oude collega's op Domstad langsgeweest en heb ik met Anneloes geluncht. Het was erg leuk om iedereen weer eens 'live' te zien en te spreken, ook al hadden we het afgelopen anderhalf jaar via de mail en de diverse sites en blogs (en soms ook via Skype) goed contact gehouden.
De activiteiten die ik het afgelopen anderhalfhalf jaar als zelfstandige (zzp-er als adviseur en projectleider op het gebied van onderwijsvernieuwing en ICT) op Aruba heb ontplooid, zet ik ook in Nederland voort. Het was dan ook erg leuk om met alle bekenden bij te praten over de stand van zaken op dit gebied en gezamenlijk de mogelijkheden te verkennen die er zijn. En je weet nooit waar dit alles nog eens toe leidt ;-)
Jarig!
Afgelopen maandag was ik jarig en dat hebben we uitgebreid gevierd....eerst natuurlijk om 12:00 uur 's nachts. Marco had om 23:59 de wekker gezet zodat hij mij om 12 uur precies goed kon toezingen....
's Morgens (vroeg) hebben we gezellig samen ontbeten en daarna kwamen mijn ouders op de koffie. Om 10:00 uur werd er hier boven op een enorme bos rode rozen bezorgd die Marco had besteld...een hele verrassing! De hele dag door belden er allerlei mensen om te feliciteren en via de post ontving ik ook nog eens 10 verjaardagkaarten...iedereen die aan mijn verjaardag gedacht heeft: hartelijk bedankt!
's Avonds wilden we gezellig uit eten gaan in ons eigen dorpje. Je hebt hier een leuk en goed restaurant (
't Pakhuis) dat ook op maandag open is, dus vol goede moed reden wij naar het centrum. Helaas bleek het restaurant vandaag plotseling door familie-omstandigheden dicht te zijn. Voor de uitbaters van dit restaurant was dit natuurlijk vervelender dan voor ons, maar een beetje jammer vonden wij het wel!
Omdat we niet voor een gat te vangen zijn, gingen we op zoek naar een ander leuk restaurantje, alleen bleek dat nog niet zo makkelijk te zijn. Alle restaurants die onze wereldstad rijk is, bleken op maandag gesloten te zijn....op het Pakhuis,
de Dukdalf en een Chinees restaurant na. Moegelopen zijn we uiteindelijk bij de de Dukdalf neergestreken en hebben we er alsnog een gezellige avond van gemaakt!
De openingstijden van de restaurants waren wel even wennen voor ons, nu we net aan de -zeer ruime- openingstijden van de Arubaanse horeca gewend waren geraakt. Maar nu hebben we tenminste een goed excuus om op een andere dag terug te gaan naar 't Pakhuis ;-)
Verbouwing
De afgelopen weken zijn we erg druk bezig geweest met de verbouwing van onze zolder. Gelukkig krijgen we daarbij veel hulp van familie en vrienden, want zonder hen hadden we echt niet gered.
Langzaam maar zeker worden de contouren van de nieuwe kamer zichtbaar....het is soms ongelofelijk hoeveel bouwmaterialen we al gekocht en naar zolder gesjouwd hebben en hoeveel daarvan zichtbaar is...
Dogwash
Terwijl ik afgelopen zaterdag aan het wachten was bij het tankstation, keek ik eens rustig om mij heen.
Tot mijn verbazing zag ik daar een heuse dogwash cabine staan! Geheel ingericht om de hond en zijn baasje van alle gemakken te voorzien en de hond te kunnen wassen en drogen zonder al te veel gedoe....ik heb zelf geen hond, maar als ik er een had, had ik dit ding zeker uitgeprobeerd!
Wat een bijzonder idee....en wat zou er gebeuren als je er een ander huisdier in probeert te wassen?
Nederlandse gewoonten
Het kan soms heel verfrissend zijn om in tijd en ruimte wat afstand te nemen en dan opnieuw naar dingen te kijken....dat hebben wij de afgelopen twee weken (sinds we terug zijn in NL) in ieder geval zo ervaren.
Wat ons de afgelopen tijd opviel, zijn de vele Nederlandse regeltjes. Overal is wel een regeltje voor bedacht en van deze regeltjes kan in principe niet worden afgeweken, want anders......Dit mag NIET en dat MOET zo en het lijkt alsof iedereen zich erg prettig voelt bij al deze regels. Bovendien lijkt het wel alsof echt werkelijk alles geregeld moet worden.... En wij denken dan 'En ja, wat gebeurt er als je het anders doet?'
Daarnaast viel ons het minder sociale karakter van de gemiddelde Nederlander op. Veel mensen hebben haast, voelen zich achtergesteld/ vinden dat ze recht hebben op 'eerst zijn' en piekeren er niet over om een beetje te geven, enzovoorts. Dat variert van voordringen bij de kassa (en lekker dicht opelkaar staan in de rij), het doorduwen/door mensen heen lopen op straat tot het veroorzaken van bijna botsingen omdat iemand net een auto eerder in wil voegen....Om nog maar te zwijgen over de zogenaamde service in winkels en restaurants.
Ik begrijp (na twee weken Nl 'zomerweer' of wat daarvoor door moet gaan ;-) ) dat niet iedereen zo vriendelijk en vrolijk kan kijken als de mensen op Aruba, maar een beetje meer openheid, gezelligheid en warmte op straat kan zeker geen kwaad in het Nederlandse klimaat. Als we allemaal een beetje geven en nemen en voor elkaar zorgen dat komt het helemaal goed en is het een stuk gezelliger in Nederland.
Natuurlijk is het niet zo zwart-wit als ik het hierboven heb voorgesteld en hebben we gelukkig al heel veel mensen ontmoet die wel gevoel hebben voor de menselijke maat en flexibel om kunnen gaan met situaties. Omdat we erg geloven in het principe 'wie goed doet, goed ontmoet' en je terugkrijgt wat je uitstraalt, vallen de minder positieve ervaringen tot nu toe dan ook erg mee. En aan de andere kant is het ook heerlijk om te merken dat je in Nederland 'echte afspraken' maken en dat deze afspraken ook bijna altijd nageleefd worden. Zo heeft het 'geregelde leven'in Nederland ook zeker zijn voordelen!
Maar het is verrassend om te concluderen dat we de afgelopen anderhalf jaar kennelijk meer veranderd dan we zelf hadden verwacht! Van 'moeten - naar mogen' en van 'leven voor - naar leven in'. Een combi dus van de gestructureerde Nederlander en de relaxte Arubaan...hopelijk kunnen we deze instelling vasthouden!
Oranjegekte
Sinds onze terugkomst zitten we midden in de (steeds verder toenemende) Oranjegekte en we verbazen ons dagelijks over de hoeveelheid en varieteit Oranjeartikelen die mensen aanschaffen. Op Aruba leven het EK en Oranje natuurlijk ook wel, maar niet zoals hier in Nederland. Je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het in een speciale Oranjeuitvoering verkrijgen (de oranje Auf Wiederschnitzels, oranje bokkenpoten, enz.)
Vandaag zag ik auto die niet een, maar twee oranjeleeuwstaarten aan zijn auto had hangen....het moet niet gekker worden ;-)
Container
Vanmiddag ontvingen we een minder prettig bericht....in tegenstelling tot wat schriftelijk bevestigd was, bleek onze container niet op de boot te zitten die vandaag in Nl aangekomen is. Gelukkig betekende dit niet dat onze container onderweg overboord geslagen was (even afklopppen, want hij is er nog niet), maar dat hij wederom onderweg ergens gestrand is. Deze keer niet in Kingstown (zoals op de heenweg) maar in Costa Rica.
Een week nadat wij de container hadden laten inpakken, zou hij voor transport op een direct schip naar NL geplaatst zijn. De Nederlandse vervoerder heeft dit gecheckt en hier ook extra voor betaald. Wij waren hier erg blij mee omdat we wisten dat er al drie weken diverse containers voor NL op de kade in Oranjestad stonden te wachten.
Naar nu blijkt, heeft onze container ook nog twee weken op de kade staan wachten (in de brandende tropische zon, dus stel je voor wat dat met je spullen in de container doet....) en is vervolgens tijdens transport op een schip naar Costa Rica overgeplaatst. De reden van het overladen van onze deze container was 'ruimtegebrek op de boot'. Een bijzondere reden!
Zowel de reder op Aruba als de verhuizer in NL hebben hier geen melding van ontvangen en zodoende kwamen ze er vanmiddag pas bij het uitladen van de boot achter dat onze container niet op de boot zat.....een erg vervelende zaak, zeker omdat de levering van onze spullen nu zeker drie weken vertraging oploopt en ik tegen die tijd als hoogzwangere mijn dozen kan gaan staan uitpakken. Geen prettig vooruitzicht plus dat we in die tussentijd zonder de spullen uit de container (onder andere de auto) moeten zien te leven.
Het spreekt voor zich dat wij tot nu toe hebben wij niet tevreden zijn met deze Nederlandse verhuizer. Op de heenweg hebben onze spullen er twee maanden overgedaan en zoals het er nu naar uitziet, gaan ze dat deze keer zeker evenaren! Heel jammer, maar voor ons nu even niets meer aan te doen. Er zit dus niets anders op dan gewoon de Arubaanse instelling vast te houden, hopen op een goede en snelle afloop en ondertussen met de verhuizer overleggen over een voor alle partijen goede en bevredigende oplossing.
Papierwinkel: inschrijving
De afgelopen dagen zijn we druk bezig geweest met het regelen van de benodigde papierwinkel. Een van de eerste dingen die hebben gedaan, was ons inschrijven in onze huidige woonplaats. Een fluitje van een cent zou denken, vooral ook omdat we anderhalf jaar geleden hier vandaan zijn vertrokken en we al de benodigde Nederlandse en Arubaanse papieren in ons bezit hebben.
Vol vertrouwen vertrekken we dan ook naar het gemeentehuis. Helaas bleek het inschrijven ook deze keer niet zo gemakkelijk te gaan...Eerst leek het erop dat we allerlei aanvullende papieren uit Aruba nodig hadden omdat we 'van buiten de EU afkomstig zijn'. Deze papieren zouden door onze huidige woongemeente in Aruba aangevraagd moeten worden en na ontvangst zou onze inschrijving pas verwerkt kunnen worden. Duur: minimaal 5 weken!
Gelukkig konden we de ambtenaar en zijn collega's ervan overtuigen dat er een makkelijkere oplossing mogelijk moest omdat Aruba inderdaad niet tot de EU behoort, maar wel deel uitmaakt van hetzelfde Koninkrijk der Nederlanden.
Na enig overleg en gezoek, kwamen er andere formulieren boven tafel en bleek het toch mogelijk te zijn om ons op de korte termijn en met de papieren die we bij ons hadden in te schrijven. Hoewel je zou denken dat het om de inschrijving van jou als persoon gaat, blijk je je hele doopcel in te moeten lichten...wanneer en waar je ouders geboren zijn en nog een heleboel meer. Gelukkig is onze (voorlopige) inschrijving nu rond en zijn we over twee weken echt ingeschreven.
We hebben nog geluk gehad dat we niet 'zo dom geweest' om onze paspoorten en rijbewijzen op Aruba te laten verlengen, want dat had het hele proces nog eens twee weken extra gekost. En aangezien we dit inschrijvingsbewijs nodig hebben voor het inklaren van onze container, zitten we hier echt op te wachten.
Zoals hieruit blijkt, zijn het vertrouwen en de afstemming van de processen in het Koninkrijk der Nederlanden helaas nog niet op het gewenste niveau.
Terugbetaling NL studieschuld probleem voor Arubanen
In de
Volkskrant van vandaag stond dat de studieschuld van een aantal Arubanen behoorlijk opgelopen is door de koersstijging van de euro. De Arubaanse Florin is namelijk aan de dollar gekoppeld en omdat de dollar ten opzichte van de euro minder waard is geworden, is het voor de meeste Arubanen (die op Aruba wonen en werken en in florins of dollars uitbetaald worden) erg lastig geworden om hun studieschuld terug te betalen. Het betreft hierbij vooral Arubanen die hun studie niet geheel afgerond hebben en daardoor geen recht hebben op een gedeeltelijke kwijtschelding van hun studielening.
Toen wij nog op Aruba woonden, klaagden een aantal medewerkers van een van mijn projecten hier al over. Hun studieschuld was in het afgelopen jaar enorm in omvang toegenomen en deed een steeds groter beroep op hun besteedbare inkomen. Gelukkig hadden zij wel hun studie afgerond dus hoefden ze alles terug te betalen, maar ook voor hardwerkende Arubanen met een afgeronde studie en kleine kinderen die beiden in NL gestudeerd hadden was het toch een aardig probleem. Gelukkig waren zij nog niet in de problemen gekomen. Hopelijk lukt het om hier een oplossing voor te vinden.
Home, sweet home
Sinds afgelopen vrijdagmiddag is het een feit: wij zijn weer in Nederland. Na anderhalve geweldige jaren, hebben we nos dushi Aruba achter ons gelaten.
De afgelopen anderhalf waren echt geweldig. We hebben veel gezien, gedaan en beleefd en zijn veel ervaringen rijker geworden. Daarnaast was het ook heel gezellig en leuk om dit avontuur samen te ondernemen. We wilden altijd al voor een bepaalde tijd als expat in het buitenland wonen en werken en met ons verblijf op Aruba is deze wens in vervulling gegaan.....en hij was nog mooier dan we hadden durven hopen!
Hoewel we het echt ontzettend naar ons zin hebben gehad op Aruba, is het ook weer erg leuk om in NL te gaan wonen en te werken. Zoals ik al eerder schreef: "er is een tijd van komen en een tijd van gaan en de tijd van gaan, is nu gekomen".
De aankomst op Schiphol was in ieder geval erg leuk. Onze ouders, mijn broer en Cynthia met haar kinderen stonden ons met bossen bloemen op te wachten en na deze warme ontvangst konden we direct naar 'ons eigen huis' terugrijden. Het was erg leuk om ons huis na zoveel maanden weer terug te zien. Het afgelopen weekend zijn we dan ook druk bezig geweest met het herinrichten van ons huis en het uitpakken van de dozen (die we op zolder opgeslagen hadden). De overige dozen dobberen op dit moment nog op de oceaan en we hopen dat we die over een week of twee bezorgd krijgen.
Deze week zijn we beiden nog vrij en druk bezig met het verbouwen van de zolder, het herinrichten van het huis en het kopen van de nodige dingen....na deze week begint het 'echte Nederlandse leven' weer!
