dinsdag, juli 31, 2007

Geboren: Charlotte!

Vanmorgen (31 juli) om 11:00 uur (NL tijd) is ons nichtje geboren: Charlotte Bramine Ysbranda (de laatste twee namen naar de beide opa's)!
Moeder en kind maken het -evenals de vader, zusjes, opa's en oma's- goed en zijn -net zoals Marco en ik- erg blij met de komst van Charlotte. Charlotte weegt 4440 gram en heeft een lengte van 53 cm. Een flinke dame dus, waar we ongetwijfeld nog veel van gaan horen!

Vakantie (6-slot): Quito - Mindo - Laguna de Cuicocha- Otovalo - Quito

Nadat we de Galapagos Eilanden achter ons hadden gelaten, vlogen we dinsdag 24 juli via Guayaquil naar Quito. In Quito stond onze (vaste) chauffeur al op ons te wachten samen met de koffer en de hoeden(doos) die we bij hem achter hadden gelaten.

Woensdag 25 juli reden we vanuit Quito naar het 20.000 hectare grote nevelwoudreservaat ‘Bosque Protector Mindo-Nambillo’, dat vlakbij Mindo ligt. Het gebied ligt op zo’n 1.300 meter hoogte in de uitlopers van de Andes en wordt bevolkt door diverse soorten vogels (zoals bijvoorbeeld kolibries en toekans) en kent een veelzijdige vegetatie (bijvoorbeeld orchideeën en bromelia’s). Hoewel wij met zon bij het nevelwoud arriveerden, werd al snel duidelijk waarom het een nevelwoud heette: binnen een paar minuten was de gehele omgeving in mist gehuld. Af en toe trok op waardoor je een mooi zicht op de omgeving had.
Vanaf de lodges in het het reservaat startten diverse hikepaden die in lengte en moeilijkheidsgraad varieerden: van easy tot slippery-suicidal. Gedurende de hele dag door werden er diverse hikes met gids georganiseerd, maar tussendoor trokken we er ook samen op uit.

Donderdag 26 juli stonden we al vroeg op om deel te kunnen nemen aan de guided birdwalk die om 06:15 uur startte. Een hele ervaring om samen met vijf mensen zo 's morgens vroeg door het nevelwoud te lopen!

Na de lunch vertrokken we naar de evenaar: Mitad del Mundo. Vlak bij elkaar staan twee monumenten die aangeven waar de evenaar loopt. Het oude monument staat op de plek waar volgens berekeningen de evenaar zich zou moeten bevinden. Een aantal jaar geleden is deze positie opnieuw heel precies bepaald met GPS en toen bleek dat de evenaar ongeveer 500 meter verderop ligt. Op deze plaats is een nieuw monument en een museum gebouwd waar ze allerlei proefjes doen die betrekking hebben op de evenaar en de plaats waarop je je ten opzichte van de evenaar bevindt. Erg leuk om mee te maken, hoewel je weet dat niet alle resultaten wetenschappelijk te verantwoorden zijn.


Vanaf het Mitad del Mundo reden we door naar het Laguna de Cuicocha, een diep azuurblauw kratermeer dat op 3000 meter hoogte ligt en ontstaan is in de oude kratermond van de vulkaan Cotacachi. Toen we aan het einde van de dag bij onze accomodatie aankwamen, bleek dat de reservering niet helemaal goed door gekomen was. Na wat gezoek en heen en weer gepraat, bleken we toch welkom. Het was een bijzondere ervaring omdat er verder helemaal geen andere gasten waren, er geen stromend warm water was, het 's nachts 14 C was en de eigenaren vloeiend Duits spraken. We waren blij toen we vrijdagochtend weer vertrokken.

Vrijdagochtend hadden we een wandeling om het kratermeer gepland omdat je al wandelend rondom dit meer een schitterend uitzicht op de omliggende vulkaantoppen (onder andere de Imbabura (4609m), Cayambe (5790m) en de Cotopaxi) zou hebben. Helaas ging zowel deze hike als een tochtje over het meer niet door omdat het erg mistig was. In plaats daarvan hebben we allerlei dorpjes in de omgeving van Otovalo bezocht die gespecilisseerd waren in een specifiek ambacht: het tapijtweversdorp, het dorp waar ze houten beelden maakten en het leerdorp. Aan het eind van de dag hebben we nog een bezoek gebracht aan het condorpark, waarna we naar Otovalo doorreden

De accomodatie in Otovalo was wederom minder goed. Ook hier geen warm stromend water en een erg kleine, kale en gehorige kamer. Gelukkig was er in het stadje zelf voldoende te beleven dus na een korte nacht vertrokken we waterdag 28 juli vroeg naar de locale veemarkt in Otovalo. De inheemse bevolking uit omliggende dorpen komt hier al voor zonsopgang bijeen om het vee te verhandelen en het is erg indrukwekkend om over deze markt te lopen. Zo kwamen we er bijvoorbeeld achter dat je een groot dik varken voor 70 dollar kunt kopen...geen geld!
Na de veemarkt reden we door naar de Indiaanse zaterdagmarkt. Otavalo is vooral bekend geworden door deze kleurrijke zaterdagmarkt waar allerlei geweven kleden, tassen, poncho's van alpacawol, panfluiten en nog veel meer te koop is. Nadat we een aantal leuke souvernirs hadden gekocht, reden we weer terug naar Quito.

In Quito namen we afscheid van onze chauffeur en genoten we van ons goede hotel met geweldige douche. 's Avonds zijn we nog even gezellig de stad in geweest en hebben we geproost op onze geweldige vakantie. Zondag 29 juli vlogen we van Quito naar Bogota, vanaf waar we weer terug naar huis (naar Aruba) vlogen. Zo waren we vijf uur later weer thuis, veel mooie ervaringen rijker. Het was een geweldige vakantie die we zeker kunnen aanraden!

Vakantie (5): Galapagos

Vrijdagochtend 20 juli vertrokken we met het vliegtuig van Guayaquil naar Baltra, dat ten noorden van Santa Cruz ligt. De Galapagos eilanden bevinden zich in de Stille Oceaan op ca. 1000 km. ten westen van Ecuador. De eilanden bevatten een unieke flora en fauna die zich duizenden jaren lang ongestoord heeft kunnen ontwikkelen en nergens anders ter wereld voorkomt. Charles Darwin verbleef tijdens zijn wereldreis met de ‘Beagle’ 5 maanden op deze eilanden en baseerde zijn evolutietheorie op de monsters die hij hier nam.

Na de middag kwamen we op ons schip aan waarna we naar Santa Cruz voeren. Na de ontvangst en een snack maakten we ons op voor onze eerste 'natte' landing. Dit betekende dat we met de dinghy van het schip naar het strand voeren en dan vlak bij het strand uit de dinghy en in het water stapten. Vervolgens kon je zo het strand oplopen.
Onze eerste kennismaking met de dieren op de Galapagos was bijzonder. We zagen veel krabben, nesten van schildpadden, een stingray, een paar flamingo's en vogels. Ook kwamen we nog resten van trucks en containers tegen die na de tweede wereldoorlog (toen de Galapagos nog niet beschermd waren) op het strand achter waren gelaten.

Na het diner vertrokken we naar Tower Island. Het was een lange tocht van ongeveer 6 uur die gedurende de nacht werd afgelegd. Omdat we over open water voeren en ons schip niet zo groot was (12 toeristen, 5 bemanningsleden en 1 gids), schommelde de boot behoorlijk. Het eerste half uur moesten we hier even aan wennen, maar omdat ik een anti-zeeziekte pilletje ingenomen had en ik mij maar gewoon mee liet wiegen op de golven (voor zover ons zeer kleine bed dat toestond) heb ik toch best aardig geslapen.

De volgende morgen stond om 7 uur het ontbijt al voor ons klaar, waarna we om 8 uur alweer onze tweede natte landing maakten. Tower Island was geweldig indrukwekkend. Hier troffen we heel veel broedende vogels (onder andere red en blue footed boobies, yellow warblers, medium ground finches, Galapagos doves, Charles mockingbird, night herrons en de Galapagos hawk) aan die we van dichtbij konden bestuderen. Ook de sealions die op het strand lagen en in het water speelden, waren geweldig om te zien.
Vervolgens stapten we in de dighy's en voeren naar Prince Philips' steps om daar te gaan snorkelen. Het water was erg koud en door de stroming was het zicht erg beperkt. We hebben hier dan ook niet zo veel bijzonders gezien.

Na de lunch gingen we bij Prince Phillip’s Steps aan land. Een droge landing waarbij we heel voorzichtig moesten zijn omdat een sealion op de landingsplaats lag en niet van plan was om zich te verplaatsen. Hier hebben we langs hoge kliffen waar tussen enorme kolonies vogels huisden en vlogen, gelopen. We hebben hier ontzettend veel vogels gezien, onder andere: roodvoet en gemaskerde jan-van-genten, fregatvogels, zwaluwstaartmeeuwen en stormvogels. Ook hebben we hier drie Galapagos uilen gezien, wat niet vaak voorkomt.

Zondag 22 juli maakten we om 07:45 uur een natte landing op een zwart (want vulkaanachtig) strand van Santiago Island. Hier hebben we wandeling van twee uur gemaakt, waar we de landiguana's en verschillende sealions hebben gezien. Daarna gingen we in de baai snorkelen waarbij we onder andere drie schilpadden van heel dichtbij hebben gezien. Het snorkelen was erg koud, maar door de schilpadden zeker de moeite waard.

Na aankomst op het schip gingen we lunchen terwijl we ondertussen doorvoeren naar Bartolomeus Island. Hierbij voeren we langs Darwin Bay, waar Darwin aan land kwam. Bartolomé Island is bekend door zijn kegelvormige vulkanische berg waar vandaan je een spectaculair uitzicht hebt. Bij de Pinnacle Rock hebben we gesnorkeld en naast diverse mooie zeesterren, bijzondere vissen en koraal hebben we ook de Galapagos pinguins en sealions gezien. De laatste twee soorten zwemmen erg hard en glijden heel gracieus door het water. Een geweldige ervaring!

Bij de captains cocktail van die avond bleek dat we die avond terug zouden varen naar Santa Cruz Island en dat we de volgende dag helemaal 'aan land' zouden blijven. Heel jammer, maar ook wel lekker om weer vaste grond onder onze voeten te hebben. Twee dagen later schommelden we nog terwijl we toch al weer even aan land waren.

Op Santa Cruz Island hebben we het Charles Darwin Station (met Lonely George) en de highlands met de wilde grote landschildpadden bezocht. Verder hebben we wat souvenirs gekocht in Puerto Ayora.

Dinsdag 24 juli vertrokken we vanaf ons hotel naar Baltra waar we via Guayaquil terugvlogen naar Quito. Helaas kwam hiermee een einde aan ons ontzettend indrukwekkende bezoek aan de Galapagos Eilanden! Het was een hele ervaring om zo veel dieren van zo dichtbij in hun natuurlijke leefomgeving te kunnen zien!

Vakantie (4): Riobamba - Duivelsneus - Cuenca - Guayaquil

Na een koud en kort nachtje (we stonden om 04:55 uur op en toen was het 15,5 graden in onze hotelkamer, ondanks dat de open haard de gehele nacht had gebrand) vertrokken we woensdag 18 juli vroeg naar het treinstation van Riobamba. Hier vertrok om 06:30 uur de trein naar Alausi.

Onze chauffeur had de vorige dag al de kaartjes voor ons gekocht en omdat hij hier vaker was geweest, wist hij ook precies waar wij 's morgens moesten gaan staan. Alle toeristen stonden netjes in een rij te wachten (wij als eerste) en toen de trein arriveerde, rende iedereen hard op de trein af voor het beste plaatsje. Marco en ik klommen als derde de trein in. We schatten in dat we niet op het eerste bankje konden zitten, maar wel aardig voorin wat niet slecht zou zijn. Groot was onze verrassing echter toen we onze chauffeur op het eerste bankje zagen zitten, dat hij voor ons had vrijgehouden. Zo zaten we mooi voorin en hadden we het beste zicht.

De treinreis naar de ‘Nariz del Diablo’ (de Duivelsneus) werd oorspronkelijk aangelegd om een verbinding te creëren tussen Quito en Guayaquil. Het laatste gedeelte van de reis (vanaf Alausí) is het meest spectaculair omdat het zo steil is dat de trein zigzaggend over de rails naar boven en weer naar beneden het dal inrijdt.

Na onze aankomst in Alausi reden we met de auto door naar Ingapirca waar we de ruines van de Canari en de Inca's (van rond de 15e eeuw) bekenen hebben. Het was leuk om de verschillen tussen de Inca's en Maya te zien omdat we twee jaar geleden de Maya route gedaan hebben (Mexico, Guatemala, Honduras en Belize). Na deze bezichtiging reden we door naar Cuenca.

's Avonds en de volgende dag hebben we Cuenca uitgebreid verkend. Cuenca is een koloniale stad met fraaie pleinen en smalle straatjes en een zuidelijke sfeer. Vooral de nieuwe kathedraal aan het Plaza Abdón Calderón en de gebouwen aan de rivier Tomebamba waren erg mooi. Cuenca is bekend als centrum van handwerk zoals zilversmeedwerk en de bekende ‘panamahoeden’. In het centrum heb ik dan ook een aantal mooie kralen van fijn zilverwerk gekocht. Net even buiten het centrum hebben we een bezoek gebracht aan de panamahoeden werkplaats van Homero Ortega. Hier hebben we twee hoeden gekocht: een echte panamahoed voor Marco en een 'zomerfilmsterren-hoed' voor mij.

Nadat we Cuenza en het Andesgebergte achter ons hadden gelaten reden we op donderdag in vijf uur naar Guayaquil aan de Stille Oceaan. Het eerste gedeelte van de weg was erg slecht. De weg was vaak nauwelijks geplaveid, bevatte vele kuilen en regelmatig was het erg mistig. Het tweede stuk was beter, waarschijnlijk ook omdat dat een tolweg was.

Vlak voordat we Guayaquil inreden werden we aan de voet van de brug door de politie tegengehouden. Uit de discussie die onze chauffeur met de politieagent voerde, begrepen wij dat we de brug niet overmochten. De reden hiervan was niet duidelijk, maar werd dat al snel. Na een discussie van tien minuten en het betalen van vijf dollar mochten wij onze weg weer gewoon vervolgen. Zo gaat dat in Ecuador helaas vaker: de politie is niet te vertrouwen en in Guayagill halen ze de auto's uit Quito eruit, die dan moeten betalen...een bedenkelijke actie.

In Guayaquil was het erg warm en vochtig, we voelden ons er helemaal thuis, net Aruba!
Vrijdag 20 juli vertrokken we naar de luchthaven van Guayaquil voor onze vlucht naar Baltra op de Galapagos eilanden. Gelukkig konden we een koffer en onze doos met hoeden bij de chauffeur achterlaten, die we na onze bootreis weer in Quito zouden zien.

Vakantie (3): Cotopaxi - Banos - Chimborazo - Riobamba

Zaterdag 14 juli overnachtten we aan de voet van de Cotopaxi (in Latacunga) in een aardig appartement in een verbouwde hacienda (met eigen open haard!). De dag daarna gingen we naar een locale markt, waar wij erg opvielen en de locale bezoekers net zo hun ogen uitkeken als wij. Op deze markt maakten we kennis met twee Ecuadoriaanse lekkernijen: varken (alle delen ervan, dus ook de kop) en cuy, of te wel marmotten.
Na ons bezoek aan de markt reden we via de Pan-American Highway verder naar het zuiden, naar Baños.

Baños ligt aan de voet van de vulkaan Tungurahua, die zeven maanden geleden nog tot uitbarsting is gekomen. Als gevolg daarvan liep er veel lava uit de vulkaankrater en werd de Pan-American Highway op korte afstand van elkaar op drie plaatsen overstroomd. Op het moment dat wij hier voorbij wilden rijden, waren de wegwerkzaamheden hieraan nog in volle gang. Door deze wegwerkzaamheden en het grote aantal mensen op de weg, was een enorme file ontstaan.

Bij het eerste passagepunt werd iedereen (om onverklaarbare redenen) tegengehouden door een van de vele politietroepen die Ecuador rijk is. Nadat onze chauffeur met wat mensen om ons heen gekletst had, sprong hij ineens weer in de auto en reed snel achter een andere auto aan. In deze auto bleek de directeur van een cooroperatie in de buurt van Banos te zitten die met iemand van de politie in Banos gebeld had en een vrijgeleide had geregeld om door te rijden. Nadat deze man via de telefoon de politieman die ons tegenhield had gesproken, mochten zowel hij als wij doorrijden en bereikten we na nog wat oponthoud uiteindelijk Banos. Banos is een aardig stadje met een prettig klimaat dat voornamelijk van het toerisme leeft. Het hotel was minder goed, maar lag wel op loopafstand van het centrum.

In de omgeving van Baños wordt veel suikerriet verbouwd. Overal stonden kraampjes die het frisse sap van suikerriet of hele stengels verkopen. Een andere specialiteit is een soort toffee, de ‘alferiques’. Bij veel winkels hangt bij de deur een haak, waaraan een klont pasta van suikerriet wordt gehangen. Door de pasta steeds te rekken ontstaat een harde substantie die in plakken verkocht wordt. Het zag er aardig uit, maar we durfden het niet te kopen en te eten.

Maandag 16 juli begon wat minder goed omdat we sinds 3 uur 's nachts geen water hadden. Dat betekende dus tandenpoetsen met de fles water op de kamer en ongedoucht de auto in, richting Puyo. Puyo is bekend om zijn houtsnijwerk en ligt aan de rand van de jungle, waardoor je in het dorp zelf veel mensen op kaplaarzen en met mancheta's ziet lopen. Gezien ons reisschema was het helaas niet mogelijk om de jungle in te gaan. In plaats daarvan zijn we naar het ecopark gegaan, wat op een mini-jungle leek.

Op de terugweg naar Banos zijn we nog naar de waterval bij de Paillon de Diablo gegaan, die zo heet omdat hij zo 'verduveld hard' stroomt. Na een overtocht met de Tarrabila Cable Car over een ravijn, reden we weer terug naar Banos. Deze weg leidde voor veel onverlichte tunnels, die regelmatig blank stonden vanweg te water van riviertjes of watervalletjes in de buurt die door het dak van de tunnel op het wegdek stroomden.

Dinsdag 17 juli reden we via de Vuelta (de omloop) van de Chimborazo naar Riobamba. De Chiborazo is met zijn 6310 meter de hoogste berg van Ecuador. In tegenstelling tot de Cotopaxi is deze vulkaan niet meer actief. Onderweg kwamen we lama's en vicuñas tegen. Deze laatste is het kleinere en slankere neefje van de lama en leeft alleen op grote hoogten in het Andesgebergte.

Riobamba ligt op 2.755 meter hoogte en staat ook wel bekend als ‘La Sultana de los Andes’ (de Sultan van de Andes). Als het helder is, kun je de omringende vulkanen de Chimborazo, de Tungurahua, de Altar en de Carihuayrazo zien liggen. Helaas was het bij ons wat bewolkter. Riobambo wordt door toeristen voornamelijk bezocht vanwege haar treinstation. Hier start de beroemde treinreis naar de ‘Nariz del Diablo’, de Duivelsneus.

Vakantie (2): van Quito naar de Cotopaxi

Donderdag 12 juli vertrokken we naar Quito. Quito ligt op een hoogte van 2800 meter en de geschiedenis van deze stad gaat terug tot aan de komst van de Inca's. Om aan de ijlere lucht te wennen, hebben we het de eerste dag rustig aan gedaan. Vrijdag 13 juli hebben we een excursie van een halve dag naar het koloniale stadsdeel van Quito gedaan en veel rondgekeken.

Quito ligt in een bergachtig gebied en dat betekent dat de stad veel hoogteverschillen kent. Door de ijlere lucht moesten we na de 'beklimming van de trap van een kathedraal even op adem komen. Een bijzondere gewaarwording wanneer je gewend bent om op zeeniveau lekker actief bezig te zijn zonder buiten adem te raken.
Ongeveer 95 % van de bevolking van Ecuador (dus inclusief de indianen) is katholiek. Dat zie je terug in de vele kerken die je in Quito en de rest van het land aantreft.

De dag daarna (zaterdag 14 juli) reisden we door naar de vulkaan Cotopaxi en het bijbehorende natuurpark. De Cotopaxi is met 5895 meter hoog de hoogste actieve vulkaan ter wereld. Met onze bus konden we tot 4500 meter hoogte rijden, waarna we nog 200 meter omhoog naar het basisstation konden lopen. Op het moment dat we uit de auto stapten, waaide, regende en hagelde het erg hard. De berg was daarom ook helemaal in de wolken gehuld. '

Vol goede moed stapten we dik aangekleed uit de auto en gingen we op weg naar boven. Het was een pittige beklimming met veel los lavazand en -grind dat voortdurend wegwaaide.
Waarschijnlijk was de dag acclimatiseren in Quito voor mij te weinig, omdat ik erg veel last had van hoogteziekte. Hierdoor moest ik helaas al snel opgeven en terug naar de bus, waarna Marco en de gids alleen zijn doorgelopen. Heel jammer, omdat ik het graag gedaan had. Schijnbaar vindt mijn lichaam het niet prettig om in 36 uur van zeeniveau naar 4600 meter te gaan met een tussenstop op 2800 meter. Maar ja, als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Nadat we de beklimming hadden afgerond, werd het weer gelukkig langzaam weer beter.

's Avonds overnachtten we in een mooie bungalow met open haard. Die was hard nodig, want het was 16,5 C in onze kamer en dat voelt heel koud aan als je op Aruba woont...

maandag, juli 30, 2007

Op vakantie naar Ecuador en de Galapagos eilanden! (1)

Donderdag 12 juli vertrokken we vanaf Aeropuerto International Reina Beatrix voor onze vakantie: een kleine drie weken rondtrekken door Ecuador en de Galapagos, we hadden er zin in! Via een overstap op Bogota waren wij (inclusief overstap en wachttijd) in vier uur in Quito. Daar werden we opgewacht door iemand die ons naar ons hotel in Quito bracht.

De afgelopen maanden zijn wij op zoek geweest naar een reisbureau op Aruba dat onze reis naar Ecuador kon regelen. Helaas bleek het niet mogelijk te zijn om dat vanaf hier te regelen. Naar aanleiding daarvan zijn we op internet op zoek gegaan naar Nederlandse aanbieders en zo kwamen we bij Tico uit.

Op zich is het mogelijk om van te voren alles zelf te regelen (zonder reisbureau) of om het ter plekke te organiseren, maar beide manieren kosten erg veel tijd. Hierdoor zou onze reis veel langer duren of zouden we plaatsen moeten laten vallen. Omdat wij vrij laat besloten hadden om naar Ecuador te gaan en er al veel hotels bezet waren, hebben wij besloten om voor het gemak te gaan en alles met behulp van Tico te organiseren. Samen met Tico hebben wij een mooi reisschema opgesteld waarbij wij alle plaatsen die wij wilden zien, aandeden.

Omdat wij ons niet bij een groep aan konden sluiten en het openbaar vervoer te veel tijd kostte, hebben wij gebruik gemaakt van een prive-chaffeur. Heel erg luxe natuurlijk, maar we hebben er wel enorm van genoten! Heerlijk om geen 'last' te hebben van de groep waarmee je reist en te kunnen stoppen bij alle interessante plaatsen. Een echte aanrader dus, zowel de manier waarop we gereisd hebben als de wijze waarop Tico alles georganiserd heeft!

Lek

Een dag voordat we op vakantie gingen, was ik nog de laatste dingen aan het wassen. Nadat ik de was opgehangen had, hoorde ik water lopen. Op zoek naar de bron van dit geluid, kwam ik bij de wateraanvoer van de wasmachine uit. De kraan voor de wasmachine zit achter het huis (buiten) en de aanvoerslang (die onder het huis doorloopt) was door de waterdruk geklapt. Omdat er geen waterstop opzat, was er al behoorlijk wat water de tuin in weggelopen. Nadat ik de kraan had afgesloten, heb ik meteen de makelaardij gebeld. Gelukkig konden zij meteen langskomen om de slang te repareren zodat ik 's middag nog 'een wasje kon draaien'.
We waren erg blij dat de slang niet een dag later gesprongen was, want dan had het wel even kunnen duren voordat iemand de overstroming en de hoge waterrekening ontdekt had...

Een zinkend piratenschip

Twee dagen voordat we op vakantie gingen, trok er rond het middaguur een enorme windhoos over een gedeelte van Aruba. Ik was thuis aan het werk en zag hem toevallig aankomen.

Het ging ineens hard waaien (harder dan normaal, nu een windkracht 9) en grote stofwolken trokken over ons dorpje. Het licht veranderde van kleur en na de enorme wind, ging het erg hard regenen.
Een uurtje later was het weer voorbij en zat alles onder een dikke laag stof. Via de 'eiland tam-tam' en via het nieuws van TeleAruba hoorden we dat de windhoos precies over ons dorpje in de richting van het strand getrokken was (zie ook het artikel in de Amigoe). Daar lagen verschillende toeristenboten voor anker om de toeristen te laten snorkelen. Een van de grotere boten (het piratenschip) is tijdens de windhoos omgeslagen en ligt nu op 5 meter diepte op de zeebodem. Gelukkig zijn alle toeristen gered! Wel vervelend omdat ook alle fotoapparatuur kapot is enzovoorts, maar gelukkig hebben zich geen persoonlijke ongelukken voorgedaan.

De duikers op het eiland reageerden verheugd nadat ze gehoord hadden dat we niemand gewond was....zij hebben we immers weer een mooie duikspot bij.

Terug van vakantie!

De afgelopen drie weken heb ik geen bericht op mijn weblog gepost omdat we op vakantie waren in Ecuador en de Galapagos. Gisteravond zijn we teruggekomen en het was bijzonder om na een geweldige vakantie weer op dit heerlijke eiland (Aruba) terug te komen.

Vandaag is Marco weer aan het werk gegaan en zal ik mijn weblog bijwerken. De komende dagen zal ik hier onze vakantieverhalen en -foto's toevoegen (ik heb 'slechts' 1220 foto's gemaakt in een kleine drie weken)....wordt dus vervolgd!

dinsdag, juli 10, 2007

Weblog Hogeschool Domstad

Mijn (oud)collega's van Hogeschool Domstad van het centrum voor ICT, afdeling educatie hebben sinds enige tijd ook een weblog. Op deze weblog houden zij de ontwikkelingen van ICT in het onderwijs in de breedste zin van het woord bij.
Interessant om dit weblog bij te houden en te lezen over hun ervaringen!

Auto gerepareerd en weer kapot

Gisteren heb ik onze 'Arubaanse auto' naar de garage gebracht om het kapotte handvat en nog wat andere kleine dingetjes te laten repareren.

Doordat Aruba een eiland is en de huidige importeur geen onderdelen in voorraad heeft, is het nauwelijks mogelijk om aan tweedehands onderdelen (spiegels, enz) te komen of om nieuwe onderdelen te bestellen. Dat is erg lastig als je onderdelen nodig hebt. Gelukkig zijn ze bij de garage erg creatief met als gevolg dat het handvat gemaakt is en we de bestuurdersdeur nu weer van buiten kunnen openen...wel zo gemakkelijk! De rechterbuitenspiegel was echter niet leverbaar dus daar moeten we nog even op wachten.

Blij dat onze auto weer een stukje gerepareerd was, reden we gistereavond naar huis. We waren dan ook onaangenaam verrast toen we merkten dat onze linkerbuitenspiegel nu ook ineens afgebroken en niet meer te gebruiken was...We zijn nog aan het nazoeken of dat in de garage is gebeurd. Waar het gebeurd is maakt niet zo veel uit, lastig is het wel. We moeten nu dus met plakband in de weer en hopen dat de nieuwe importeur eindelijk eens een voorraad met onderdelen gaat aanleggen. Wel jammer dat dat nog minstens tot september duurt...

zaterdag, juli 07, 2007

Overzees bezoek

Afgelopen vrijdag had Marco weer een overleg met zijn overzeese collega's. Nadat de afgelopen bijeenkomsten op Bonaire en Sint Maarten hadden plaatsgevonden, was het nu de beurt aan Aruba. Vanuit Sint Maarten, Bonaire en Curacao en Nederland kwamen zijn collega's donderdagavond aan zodat ze vrijdag de gehele dag konden vergaderen.

Samen met de vrouw van een van Marco collega's ben ik vrijdagmiddag gezellig op stap geweest. 's Avonds hebben we met zijn allen (collega's en aanhang) nog heerlijk gedineerd in the Pirates Nest. Een leuke afsluiting van een goede bijeenkomst!

Sieraden maken

Naast fotograferen ben ik afgelopen maanden ook actief bezig geweest met het maken van kettingen. Hierdoor ben ik een vaste klant geworden bij de kralenwinkel in Oranjestad. Daarnaast bestel ik regelmatig wat op internet, wat ik dan in Nederland laat bezorgen en vervolgens naar Aruba meegenomen wordt door een van onze lieve gasten. Allemaal puur voor de lol en voortgekomen uit het feit dat ik ervan baalde dat ik geen leuke passende kettingen kon kopen.

Afgelopen woensdag was ik druk bezig met het maken van een ketting toen de werklui van de makelaardij de nieuwe afvoer van de keuken aan het aanleggen waren. Geinteresseerd bekeken ze mijn laatste creaties waarna ze weer hard aan het werk gingen. Een dag later werd ik door een van gebeld met de vraag of ik ook kettingen verkocht. Hij had nog een cadeautje voor een verjaardag nodig en zo'n ketting leek hem wel wat. Voor een vriendenprijsje heb ik toen mijn eerste ketting verkocht.

Mocht ik dus ooit niet meer als onderwijskundige aan de slag komen, dan kan ik het altijd nog als fotograaf of sieradenmaker proberen...fijn om zo iets 'achter de hand' te hebben ;-)

Wegwerkzaamheden op Aruba

De wegen op Aruba zijn over het algemeen aardig te berijden. Wanneer je je aan de snelheid houdt en je een beetje weet waar de grootste kuilen zitten, kun je goed over het hele eiland rijden.

Vlak bij ons huis was een stuk weg helemaal kapotgereden en verzakt (bij HET stoplicht). Gelukkig zijn de Arubaanse wegenbouwers de hele maand juni al goed bezig met wegwerkzaamheden (verven van strepen en het aanbrengen van kattenogen) dus in het kader hiervan werd ook dit stuk aangepakt. Nadat het oude asfalt in een dag opgeruimd was, bleef een grindbak over. Hoewel er elke dag wel iets aan dit stuk weg gedaan werd (soms was er een omleiding, soms ook niet) heeft dit stuk er twee weken lang als een grindbak bijgelegen. Afgelopen vrijdag was het ineens zo ver: de weg was gerepareerd! Wij zijn helemaal blij want het scheelt veel stof en de kans op een steenslag is veel minder.

Dat is het leuke van deze ervaringen op Aruba: sommige processen verlopen op een andere manier of in een ander tempo dan je verwacht. Maar als het dan ineens geregeld is, ben je ook extra blij!

dinsdag, juli 03, 2007

Foto's trouwdag

Inmiddels zijn Marco en ik al meer dan een jaar getrouwd...time flies when you're having fun!

Op de website van onze trouwfotograaf trof ik drie foto's van onze reportage aan. Leuk om nog eens te bekijken en herinneringen op te halen aan deze mooie dag....
(Klik op 'Bruidsfotografie' en scrol naar beneden)

maandag, juli 02, 2007

Hi-Winds

Afgelopen donderdag zijn de Hi-Winds begonnen. Dit is een surf en kitesurf wedstrijd waar surfers uit Aruba, Bonaire, Curacao en Nederland aan deelnemen.

Afgelopen donderdag vonden de 'gewone'surfwedstrijden plaats, waarbij het er om ging zo snel mogelijk de run te surfen. Vrijdag en zaterdag werden de finales van deze klasse gevaren.

Gisteren (zondag) zijn we weer gaan kijken en nu was het de beurt aan de freestylers. Hierbij is het bedoeling dat je zo veel mogelijk 'kunsten' met je zeil en board uithaalt zonder dat je in het water valt...

De dag begon met een demonstratie door de 'babies'. Dit waren drie kindertjes van 4-6 jaar die op een mini-zeilplank met mini-zeil surften. Ongelofelijk, ben je vier jaar, leer je op school je veters te knopen en dan mag je al op een surfplank staan.....

Deze demonstratie werd gevolgd door de freestyle wedstrijden voor de kids, de prince en de kings (oplopend in leeftijdsklasse). Vooral bij de Kings waren een paar mooie trucs te zien.

De dag werd afgesloten met een demonstratie door kite surfers. Kitesurfers surfen met een soort grote vlieger en kunnen hierdoor metershoge sprongen maken.

Op mijn Flickr-pagina vind je de overige foto's van dit evenement.

Feestje

Afgelopen vrijdagavond waren wij door de Nederlandse Vertegenwoordiger en zijn vrouw uitgenodigd voor een feestje. Op dit feest (met buffet en dj) waren allerlei mensen die een relatie met Nederland hadden, aanwezig. Het was erg gezellig!

Prikken en AZV-perikelen (vervolg)

Ter voorbereiding op onze vakantie moesten wij nog een inenting tegen de gele koorts halen. Dat ging gelukkig erg soepel. Zonder een afspraak te maken konden we bij de Bedrijfsgezondheidsdienst (dienst besmettelijke ziekten) binnenlopen en in 10 minuten stonden we -geprikt en wel- weer buiten. Goede service!

Voordat ik naar de BGD ging, ben ik nog even langs de huisarts gereden. Navraag leerde dat het (toch) niet nodig was om een AZV-nummer aan te vragen omdat je na elke behandeling een nota krijgt die je zelf bij je verzekering moet indienen....Jammer van die paar uur die ik er tot nu toe ingestoken had, maar wel fijn dat we niet meer moeite moeten doen!

Vertrek gasten

Afgelopen donderdag vertrokken Marco's ouders weer naar Nederland. Het was erg gezellig dat ze hier waren. Bij hun terugkomst in het natte en koude Nederland moesten zij direct hun jassen weer aan. Dat is wel wat anders dan 32 C en de gehele dag zon....