Mirjam's weblog!

Volleybal: indoorwedstrijden (4)

Afgelopen woensdag en vrijdag speelde ik samen met mijn team weer een wedstrijd tegen twee andere ploegen uit onze poule. Na onze goede (maar verloren) wedstrijd van afgelopen zondag lukte er woensdag helemaal niets. Deze wedstrijd hebben we dan ook helaas verloren. Afgelopen vrijdag ging het gelukkig een stuk beter, met als gevolg dat we deze wedstrijd ook weer gewoon gewonnen hebben. Waarschijnlijk hebben we net iets te veel wedstrijden in te weinig tijd gespeeld (vier wedstrijden binnen twee weken naast de reguliere trainingen). We moeten nu nog een wedstrijd spelen en dan is de competitie weer afgelopen.

Omdat het volleybal op Aruba veel kleinschaliger is dan is in Nederland, zie je elke keer dezelfde paar mensen die scheidsrechter zijn of tellen. Het is erg fijn dat zij hier zoveel tijd en moeite insteken, want daardoor kunnen wij blijven spelen. Het is alleen erg jammer dat zij allerlei kleine regels die betrekking hebben op het volleybalspel (denken te) kennen en deze met verve handhaven. Omdat ik het merendeel van deze regels niet ken (omdat we die Nederland helemaal niet gebruiken)gaat er gaan wedstrijd voorbij zonder dat ik -geheel onbewust- een regel overtreedt. Als enige Macamba in de competitie val ik sowieso al op, maar ook mijn onbekendheid met de regels ben ik bij de scheidsrechters beroemd (of berucht?). Afgelopen woensdag overtrad ik weer eens een regel die ik niet kende: ik nam mijn fles met water mee nadat de set geeindigd was en wij van speelhelft wisselden. Hoewel we langs de bank liepen waar mijn fles opstond, scheen ik hem niet te mogen meenemen. Dat moesten mijn teamgenoten doen die 'niet aan het spel deelnamen' of ik moest zelf teruglopen nadat we gewisseld waren. Als gevolg van deze overtreding kreeg ik een gele kaart en moest de aanvoerdster zich bij de scheidsrechter melden. Bij aanvang van de wedstrijd had deze scheidrechter zich al bemoeid met de lengte van onze sokken (die moeten de enkel bedenken, dat wil zeggen boven het bot van je enkel uitkomen), dus we hadden al een idee van hoe de vlag er bij hing. Desondanks hadden we dit niet verwacht. Gelukkig heeft deze gele kaart geen gevolg voor ons team of mijn deelname en verbazen mijn teamgenoten zich samen met mij over de handhaving van de regels. Het maakt dus niets uit, maar het is wel lastig vooral ook omdat niemand mij nog deze uitgebreide versie het wedstrijdregelement heeft kunnen aanleveren. Niet dat ik denk dat ik op grond daarvan met de scheidsrechters zou kunnen praten, laat staan discussieren maar het is wel relaxter spelen als je precies weet wat wel en niet mag....

posted by Mirjam Brand @ 12:37 p.m.