Volleyballen: indoor wedstrijden
Sinds een week trainen we in een goede zaal met verende vloer. Helaas is er geen airco in deze zaal aanwezig dus is trainen nog steeds een erg warme bezigheid. Onze wedstrijden spelen we in Santa Cruz in een echte hal met airco en tribune. Alle volleybalteams van het eiland spelen daar hun wedstrijd dus je hebt nooit het nadeel van uitspelen. De tribunes zitten vol met supporters, ondanks het feit dat ze een kaartje moeten kopen om op de tribune te mogen zitten.
Afgelopen woensdag hadden we onze eerste wedstrijd van dit siezoen. Het ging best redelijk en we hebben dan ook met 3-0 gewonnen. Het was wel even wennen aan de manier van spelen. Waar bij de training sommige afspraken wat rekbaar zijn (bijvoorbeeld over de begin en eindtijd van de training) werden bij de wedstrijd alle regels zeer strikt nageleefd. Dat gaat van het hebben van sokken tot op de enkel (waarom weet niemand) en het dragen van je shirt in je broek tot het opstellen van de wissels en de plaats waar de wissels het veld in mogen komen. Goed opletten dus want voor je het weet, doe je iets niet volgens de regels en gaat de servicebeurt (en het bijbehorende punt) naar de tegenpartij. Heel bijzonder om dit mee te maken! Vrijdag mogen we weer aan de slag.
Reparatie van autoruit
Afgelopen maandag ben ik een halve dag bezig geweest met het laten repareren van onze voorruit. Eerst moest ik (in de auto met de kapotte voorruit) naar de verzekeringsmaatschappij om de schade te laten zien en een schadeformulier in te vullen. Vervolgens moest ik naar de andere kant van het eiland naar de autoruitreparateur rijden om de ruit te laten zien. Op basis hiervan moest de reparateur een offerte maken en die naar het verzekeringskantoor faxen of mailen. Vervolgens moest ik weer terug naar het verzekeringskantoor, waar zij op basis van de offerte goedkeuring moesten geven voor de reparatie. Na betaling van het eigen risico faxten zij hun goedkeuring terug aan de reparateur, waarna ik (gelukkig telefonisch) een afspraak kon maken voor het laten repareren van onze voorruit. Woensdagochtend kunnen we terecht. Als het goed is, is de auto in een halve dag klaar.
Bij het verzekeringskantoor hoorde ik dat er afgelopen weekend bij ons in de buurt nog twee auto's vergelijkbare schade hadden. Zij vermoeden dan ook dat iemand doelbewust een steen op onze vorruit heeft gegooid en dat het dus geen steenslag is geweest. Erg vervelend! We hopen dan ook dat dit een eenmalige actie was en dat we nog veel plezier van onze nieuwe voorruit en de rest van de auto kunnen hebben.
Wonen in de tropen
Wonen in de tropen houdt veel zonneschijn in, maar af en toe ook een flinke bui.
Vandaag heeft een paar uur behoorlijk geregend. Het gevolg hiervan was dat veel straten helemaal blank stonden en niet goed begaanbaar waren. Op de zandweg naast ons huis (na ons huis houdt het asfalt op) ontstaan dan kleine riviertjes die snel hun weg naar beneden zoeken.
Hier zie je hoe het er na zo'n bui uitziet...gelukkig schijnt vrij snel daarna weer de zon en droogt alles goed op.
Voor- en tegenspoed
Soms zit het mee, en soms zit het een beetje tegen....vandaag was zo'n dag dat het een beetje tegen zat.
Het begon al vannacht toen de airco op onze slaapkamer er ineens mee stopte. Aangezien het de afgelopen dagen erg warm was en er nauwelijks wind stond, was het erg benauwd. Het raam konden we helaas niet open laten staan, omdat twee weken geleden het raam 'eruit' was gevallen en het raam nu lam is (het raam zit met veren vast). Gelukkig reageerde de makelaar snel en stond er in een paar uur iemand bij ons op de stoep. Helaas bleek het allemaal wat ingewikkelder te zijn dan verwacht, want voor zowel de airco als het raam moet een gespecialiseerd iemand komen. Omdat beide personen zaterdag tot 12:00 uur werken, hopen we maandag aan de beurt te zijn en een monteur te kunnen verwelkomen. Tot die tijd gaan we in de andere slaapkamer slapen, waar de airco wel werkt. Het is even een kleine verhuizing, maar dan slapen we vannacht wel weer lekker.
De afgelopen twee maanden hebben wij een enorme waterrekening van de WEB ( het Water- en Elektriciteitsbedrijf) gekregen. Het is echt onmogelijk dat twee 'normale' (nou ja) mensen (zonder zwembad) in een maand tijd zoveel water verbruiken. We hebben de meters gecheckt en helaas geven de meters het verbruik aan dat door de WEB wordt opgegeven. Op zoek naar een oorzaak van dit verbruik kwamen we bij de sproei-installatie in de tuin uit. Na veel bellen en wachten kwam vandaag (eindelijk) iemand langs om de instellingen van de sproei-installatie te checken. Na controle (die best lastig was omdat de deur van het kastje vastgeverfd was...) bleek de installatie kapot te zijn en vast te zitten op een niet te controleren instelling. Het is dus heel goed mogelijk dat ons waterverbruik hierdoor veroorzaakt wordt, vooral ook omdat we regelmatig 's nachts meer dan 1 1/2 uur de sproei-installatie horen werken. We vonden al dat de tuin er zo mooi uitzag en dat alles zo hard groeide... warmte + water = oerwoud...De controleur heeft de stekker uit de sproei-installatie getrokken en ons geleerd hoe we het systeem met de hand kunnen bedienen. De makelaar gaat nu kijken hoe en wanneer we een nieuwe installatie krijgen.
Toen we aan het eind van de ochtend boodschappen gingen doen, troffen we (bij onze auto) een onaangename verrassing aan: in onze vooorruit zat een enorme ster. Omdat de ster van de ene kant naar de andere kant was doorgescheurd, is hij niet meer te repareren. Waarschijnlijk is er tussen gisteravond en vanmorgen een auto de heuvel op- of afgescheurd die een steen(tje) heeft laten opspatten die precies op onze ruit terecht is gekomen. We hebben de politie erbij gehaald, die een mooi rapport heeft geschreven dat we voor de verzekering kunnen gebruiken. Zoals het er nu naar uitziet, krijgen we de ruit (na aftrek van ons eigen risico) vergoed. Dus dat is dan weer een meevallertje! We moeten maandag na overleg met de verzekering op zoek naar een bedrijf dat een nieuwe ruit
kan plaatsen en als het goed is, is alles dan weer voorbij.
Alles bij elkaar genomen, valt de 'ellende' dus eigenlijk best wel mee: de airco maakt straks hopelijk niet meer zoveel herrie, als het goed is zijn we straks minder geld kwijt aan onze waterrekening en we zijn verzekerd voor onze voorruit... een geweldigde dag dus eigenlijk!
Plan Nacional di Enseñansa
Vandaag heb ik de derde conferentie van het
Nationale Onderwijsplan bijgewoond. (Voorafgaand aan deze conferentie vond op 23 en 24 oktober de
tweede conferentie plaats.) Het was een erg interessante bijeenkomst waar de verschillende onderdelen van het plan en de hiervoor benodigde operationaliseringen, randvoorwaarden, enzovoorts aan de orde kwamen.
Van iedere school waren een paar leerkrachten en/of de directeur uitgenodigd. Daarnaast waren ook diverse personen van de dienst onderwijs, adviseurs, de IPA en verschillende stakeholders die affiniteit hadden met het onderwijs, aanwezig. Het gevolg hiervan was dat een mooie afvaardiging van onderwijsbetrokkenen op de conferentie aanwezig was. Ik was hier in het kader van mijn adviespraktijk aanwezig en vond het erg nuttig en verfrissend om met een aantal aanwezigen nader kennis te maken en kennis te nemen van hun visie op onderwijs(vernieuwing).
Hoe leuk ik onze vakantie in Nederland ook vond, ik ben erg blij dat ik hiervoor eerder terug ben gegaan naar Aruba. (Gelukkig had ik geen last van een jetlag.) Het was een inspirerende dag en ik ben erg benieuwd op welke wijze invulling wordt gegeven aan de uitkomsten van deze conferentie!
Terug naar Aruba
Ongeveer anderhalve week geleden ontving ik van de minister van Onderwijs (Sociale Zaken en Infrastructuur) van Aruba (mevrouw Marisol Lopez-Tromp) een uitnodiging voor de derde topconferentie in het kader van het Nationale Onderwijsplan. Deze tweedaagse conferentie zou op 16 en 17 april plaatsvinden.
Eigenlijk zouden wij voor de
Rotterdam marathon van 12 tot en met 18 april in Nederland zijn.
Omdat ik deze conferentie erg graag bij wilde wonen, heb ik erg veel moeite gedaan om mijn ticket te wijzigen en twee dagen eerder terug te reizen zodat ik nog een dag van de conferentie bij kon wonen. Het heeft veel moeite (en geld) gekost, maar gelukkig lukte het een dag voor ons vertrek naar Nederland om mijn ticket om te zetten. Omdat de KLM op maandag niet naar Aruba vliegt, moest ik eerst naar Curacao vliegen... Ben ik daar ook eens geweest...! Vervolgens moest ik met the
Dutch Antilles Express van Curacao naar Aruba vliegen. Omdat er op het moment dat ik mijn ticket voor de vlucht naar Aruba kocht geen ruimte was op de vlucht van half 6 (de vlucht naar Curacao kwam om half vier aan), had ik een ticket voor de vlucht van half 10 en een reservering voor de vlucht van half 6. Gelukkig bleken niet alle reserveringen ingevuld te zijn, waardoor ik nog met de (vertraagde) vlucht van half zes mee kon. Hierdoor was ik nog redelijk op tijd thuis en kon ik mij nog even rustig voorbereiden op de conferentie van de volgende dag.
Rotterdam Marathon
Afgelopen zondagochtend (vroeg) waren Marco en IJsbrand helemaal klaar voor het lopen van de Rotterdam marathon: beiden hadden de afgelopen drie dagen al heel veel pasta gegeten (koolhydraten gestapeld) en veel water gedronken. Daarnaast hadden zij het de voorafgaande week (na maanden van intensieve training en voorbereiding) erg rustig aangedaan. Zowel fysiek als mentaal waren zij er dus helemaal klaar voor. Ook Hanny en ik waren er helemaal klaar voor. Wij hadden de fietsen op de auto meegenomen en een heel parcours uitgestippeld waarbij we hen bij Lombardijen zouden zien en vervolgens vanaf Blaak tot de finish zouden meefietsen. Ook had Marco mij aangemeld voor de SMS-service waardoor ik elke keer als hij een 5 kilometerpunt (en het punt van de halve marathon) passeerde een SMS-je kreeg met zijn doorkomsttijd en de verwachte eindtijd.
Nadat we de mannen bij de metro hadden afgezet, reden Hanny en ik naar Lombardijen waar de zus van Marco woont. Het was erg leuk om Renate en mijn kleine nichtje Britt weer te zien! Samen met hen, Roselinde en Chelsey (die gezellig langskwamen) en nog een paar vrienden van Marco's ouders, hebben we naar de marathon gekeken. Nadat we met zijn allen Marco aangemoedigd hadden, ben ik (met de fiets) met de trein naar Blaak gegaan om Marco daar weer op te vangen.
Vanaf de Blaak (+/- 28 kilometerpunt) fietste ik met Marco mee. Heel veel mensen om hem heen zagen er toen al erg vermoeid uit. Uiteindelijk werd -door de hoge temperatuur (28C), de
beperkte mogelijkheid van je lichaam om voldoende vocht op te nemen en het ontbreken van voldoende drinkfaciliteiten- de wedstrijd gestaakt. Marco had het 32 kilometerpunt toen net gepasseerd en mocht (net zoals duizenden anderen) niet meer verder lopen. Hoewel ik het erg jammer vond voor Marco en al die andere lopers die al maanden in training zijn en goed voorbereid waren, was ik erg blij dat de wedstrijdleiding deze beslissing had genomen omdat de marathon een waar slagveld was geworden. Op veel plekken zag je mensen volledig uitgeput op straat of in het gras liggen en uit een tuinslang of teil drinken om hun dorst te lessen. Je hoorde voortdurend het geloei van sirene's en de EHBO draaide overuren. Marco moest net een paar honderd meter voor het Kralingse Bos stoppen,
waarna hij samen met een heleboel andere mensen om moest draaien en terug moest lopen naar de Coolsingel. Doordat er op diverse plaatsen op het parcours hekken op de weg werken gezet was het niet meer mogelijk om verder te lopen. Heel jammer dat het nodig was om deze beslissing te nemen!
Op de Coolsingel aangekomen, kreeg iedereen toch nog zijn medaille. Na ontvangst van hun medaille sprongen veel mensen (om af te koelen) in de fontein op het Hofplein of gingen in de schaduw liggen op het gras voor het Hilton. Heel erg jammer dat het zo 'gelopen' is na al die maanden van intensieve training!
In Spijkenisse: memorylane
Afgelopen zaterdag hebben we het nieuwe centrum van
Spijkenisse bekeken. Het was leuk om hier weer eens rond te lopen en te zien wat er al dan niet veranderd was...een echte 'memorylane'.
's Middags hadden we met Renzo, Karin, Joost en Martine op het terras van de Keijzer afgesproken. Hier hebben we 'als vanouds' heerlijk in de zon gezeten en bijgekletst.
Het was heel erg leuk om elkaar weer eens 'live' te zien en te spreken!
Van Uden naar Spijkenisse
Donderdag en een groot gedeelte van de vrijdag hebben wij gezellig in Uden doorgebracht. Donderdagavond kwamen mijn broertje en zijn vrouw langs waarna we uitgebreid met zijn allen hebben gegeten. Ter voorbereiding op de marathon, was dat natuurlijk (onder andere) pasta... Vrijdagmiddag hebben mijn ouders ons naar Rotterdam gebracht, waar Marco en zijn vader hun startnummer voor de marathon op hebben gehaald. Nadat ik nog gezellig met mijn ouders koffie gedronken had, ben ik de stad in gegaan. De meeste winkels hadden de zomercollectie al binnen en ik ben dan ook erg goed geslaagd (al zeg ik het zelf). Gelukkig was mijn koffer niet helemaal vol, zodat ik (al) mijn nieuwe kleding lekker mee kan nemen.
Naar Nederland
Afgelopen woensdag zijn we voor de marathon van Rotterdam naar Nederland vertrokken. Omdat ik dinsdag weer op Aruba moet zijn (voor mijn werk) had ik de dag voor ons vertrek mijn ticket gewijzigd. Blijkbaar was deze omzetting niet helemaal goed verlopen, omdat het inchecken wat langer dan normaal duurde. Ongeveer drie kwartier...maar goed dat we zo mooi op tijd waren! De omzetting van mijn e ticket naar een papieren ticket was blijkbaar niet goed gegaan want met beide nummers was het niet mogelijk om in te checken. De rij achter ons groeide en groeide, wat wij natuurlijk erg vervelend worden. Er waren echter niet alleen problemen met ons ticket, maar ook met het systeem dat een paar keer ´down´ ging. Blijkbaar was de implementatie van het nieuwe systeem niet helemaal goed verlopen.
De vlucht naar Nederland verliep goed (we hebben lekker een paar uur kunnnen slapen). De vluchten van Aruba gelden als risicovlucht en worden derhalve erg goed gecontroleerd. Het begon al toen we het vliegtuig uitstapten en enthousiast welkom werden geheten door een hashhond. Gelukkig niet wij, maar de meneer die voor ons in de slurf liep en vier keer door de hashhond werd aangewezen, mocht gebruik maken van dit speciale ontvangstcomitee. Deze meneer werd dan ook uit de rij gehaald en die hebben we niet meer gezien. Vervolgens kregen we een uitgebreide paspoortcontrole die gevolgd werd door een controle ´op zicht´. Dit houdt in dat diverse douanebeamten de mensen die uit het vliegtuig komen observeren en ´opvallende personen´ er uit halen. Ook hier mochten we doorlopen. Vervolgens liepen we door naar de bagageband, die helemaal afgezet was met schermen en banden. Via een nauwe doorgang waar twee douanebeambten ´toezicht´ hielden, konden we de bagageband bereiken. Nadat we onze koffers van de band hadden gehaald, moest alle bagage nog een keer door de scanner. Toen pas konden we via de douane het publieke gedeelte van de luchthaven bereiken waar mijn ouders op ons stonden te wachten. Ondanks alle controles, waren we gelukkig nog redelijk op tijd bij hen.
Pasen op Aruba
Ook pasen wordt op Aruba goed gevierd. Iedereen is eerste en tweede paasdag vrij en beide dagen worden met de familie doorgebracht. Daarnaast zijn veel mensen ook de hele week na pasen vrij. Deze week wordt door veel mensen gebruikt om te kamperen (wat de rest van het jaar niet mag). Overal langs het strand zie je mensen in tentjes kamperen. De wagens die voor het carnalval gebruikt zijn, zie je nu weer langs het strand terug en worden als keuken of als slaapplaats gebruikt.
Eieren zoeken is een populaire bezigheid met pasen. Vooral als een lokaal radiostation een zoektocht uitzet waarbij mooie prijzen te winnen zijn! Terwijl we van het vliegveld terug naar huis reden, zagen we verschillende keren mensen ineens stoppen en in grote getalen een veldje oprennen op zoek naar eieren. Hoewel we niet gezien hebben wat ze vonden, denk ik dat dit gekookte eieren zijn omdat chocolade eieren hier buiten de koelkast gelijk smelten...
Vertrek van gasten
Zondagmiddag hebben we Arco en Esmeralada weer op het vliegtuig terug naar Nederland gezet. We vonden het erg leuk dat ze er waren en hebben een gezellige week gehad. Met Martinair vlogen zij over Curacao terug, waardoor hun vlucht een paar uur langer duurde dan de (rechtstreekse) heenweg. Op internet zag ik dat ze mooi op tijd zijn vertrokken en aangekomen. Gelukkig is het nu in Nederland ook lekker weer, dan is het temperatuurverschil niet zo groot als je weer in Nederland aankomt.
Arikok
Afgelopen zaterdag hebben we met zijn vieren een 4x4 gehuurd en het Nationale Park Arikok verkend. Arikok is een ruig beschermd gebied dat eigenlijk alleen per 4x4 toegankelijk is (hoewel sommige toeristen het ook met een gewone huurauto doen...).
Nadat we de grotten met indianentekeningen en mooie lichteffecten gezien hadden, zijn we naar de 'Tunnel of Love' gereden. Dit is het grootste grottenstelsel op Aruba dat je met een
zaklamp kunt verkennen. De tunnel heet zo omdat de ingang van de grot hartvormig is. Nadat we grote zaklantaarns gehuurd hadden, kon ons avontuur beginnen. Volgens de mevrouw die aan het begin van de route de zaklantaarns verhuurde, duurde de wandeling 18 tot 20 minuten. Volgens haar konden de zaklampen 15 minuten gebruikt worden, waardoor we dan een zaklantaarnloze wandeling van 3 tot 5 minuten overhielden... Ondanks de enigzins verontrustende uitkomst van deze berekening, zijn we toch op weg gegaan. De weg door het grottenstelsel was moeilijker te belopen dan verwacht en aangegeven. Regelmatig moesten we diep gebogen door nauwe gangetjes lopen en hadden we een touw nodig om af te dalen. Ook was het een hele uitdaging om de weg door het gangenstelsel te vinden. Hoewel het een hele
ervaring was en het leuk was om deze tocht gedaan te hebben, zou ik het anderen niet aanraden om deze wandeling te maken.
Nadat we Arikok achter ons hadden gelaten zijn we naar Baby Beach gegaan. Hierna hebben we onze huurauto weer ingeleverd en zijn we lekker uiteten gegaan.
Goede vrijdag
Goede vrijdag is op Aruba voor iedereen een vrije dag. Zelf de winkels in het toeristengebied zijn allemaal gesloten.
Deze dag hebben Arco, Marco en Esmeralda gebruik om van Alto Vista naar de vuurtoren te lopen. Een aardige wandeling over ruig terrein van dik twee uur! Een hele prestatie in deze warmte. Moe maar voldaan, zijn we daarna met zijn allen naar de Palm eiland gegaan. Hier hebben we goed gesnorkeld en lekker uitgerust. Ter afsluiting van deze vakantiedag zijn we 's avonds op een pier nog wat gaan drinken, wat ook erg gezellig was.
Dineren op het strand
Afgelopen donderdag hebben we samen met Arco en Esmeralda op het strand gedineerd. Terwijl we goed zicht hadden op de ondergaande zon en met onze voetjes in het zand zaten, hebben we heerlijk gegeten. Een leuke ervaring waardoor wij zelf het vakantiegevoel weer helemaal terug kregen!
Hierna zijn Marco, Esmeralda en Arco nog naar het casino geweest. Ik ging niet mee omdat ik nog een opdracht af moest maken, wat goed gelukt is. Het was een goede avond voor hen omdat twee van de drie met winst naar huis gingen.
Parcours Rotterdam Marathon in Google Earth
De gemeente Rotterdam heeft het parcours van de Fortis Marathon Rotterdam in 3D nagebouwd in Google Earth. Vanaf vanmiddag is de
Fortis Marathon Rotterdam in Google Earth te downloaden via
deze link. In Google Earth kan men virtueel over Rotterdam en het marathonparcours 'vliegen'. Markante Rotterdamse gebouwen zoals het Stadhuis, het WTC en de Delftse Poort zijn driedimensionaal in Google Earth ‘nagebouwd’.
Om het marathonparcours driedimensionaal op je pc te kunnen bekijken, heb je Google Earth 4 nodig (dat je
hier kunt downloaden). Ik heb de route gedownload en bekeken...wat een eind lopen is zo'n marathon toch!
Hurricanes
Volgens
Reuters wordt 2007 een heftig hurricane jaar voor het Atlantische gebied. Deskundigen voorspellen voor het Atlantische Hurricane seizoen tussen juni en december zeventien tropische stormen waarvan er negen een
orkaan kunnen worden. De golfkust en het noord-oosten van de US zijn de gebieden die hier de meeste last van kunnen krijgen. Aruba ligt in principe buiten deze orkaanzone. We hopen dat dat principe ook dit jaar weer geldt...
Meer informatie over orkanen tref je
hier aan.
Gasten
Zondagmiddag kwamen Arco en Esmeralda op Aruba aan. Hartstikke leuk om hen hier te mogen verwelkomen! Ze vlogen met Martinair, die sinds kort -naast de KLM en TUI- ook op Aruba vliegt. Nadat we hen van de luchthaven afgehaald en ze een beetje bijgekomen waren, hebben we hen een paar highlights laten zien. Omdat Marco maandag weer gewoon moest werken heb ik hen maandag een beetje verder wegwijs gemaakt op Aruba. Vanavond gaan we gezellig uit eten.
Naast hun eigen bagage hadden Arco en Esmeralda ook twee maanden Nederlandse post van ons en allerlei materialen voor het maken van sieraden bij zich. Door de frequentie van postbezorging op Aruba laat ik alle materialen die ik op internet bestel bij de eerstvolgende persoon die naar Aruba komt bezorgen. Heel fijn dat ze deze spullen voor ons mee wilden nemen!
15 minutes of fame (2)
In de papieren versie van de
Diario van afgelopen vrijdag (!) stonden de foto's van de prijsuitreiking van het beachvolleybaltoernooi van de zondag ervoor van Anyo en mij. Nu zijn we niet alleen op de tv en radio geweest (live uitzending tijdens de wedstrijd) maar hebben we nu ook in de krant gestaan...geweldig toch? (je ziet ons in de linkerkolom midden op de pagina staan)
