dinsdag, april 17, 2007

Rotterdam Marathon

Afgelopen zondagochtend (vroeg) waren Marco en IJsbrand helemaal klaar voor het lopen van de Rotterdam marathon: beiden hadden de afgelopen drie dagen al heel veel pasta gegeten (koolhydraten gestapeld) en veel water gedronken. Daarnaast hadden zij het de voorafgaande week (na maanden van intensieve training en voorbereiding) erg rustig aangedaan. Zowel fysiek als mentaal waren zij er dus helemaal klaar voor. Ook Hanny en ik waren er helemaal klaar voor. Wij hadden de fietsen op de auto meegenomen en een heel parcours uitgestippeld waarbij we hen bij Lombardijen zouden zien en vervolgens vanaf Blaak tot de finish zouden meefietsen. Ook had Marco mij aangemeld voor de SMS-service waardoor ik elke keer als hij een 5 kilometerpunt (en het punt van de halve marathon) passeerde een SMS-je kreeg met zijn doorkomsttijd en de verwachte eindtijd.

Nadat we de mannen bij de metro hadden afgezet, reden Hanny en ik naar Lombardijen waar de zus van Marco woont. Het was erg leuk om Renate en mijn kleine nichtje Britt weer te zien! Samen met hen, Roselinde en Chelsey (die gezellig langskwamen) en nog een paar vrienden van Marco's ouders, hebben we naar de marathon gekeken. Nadat we met zijn allen Marco aangemoedigd hadden, ben ik (met de fiets) met de trein naar Blaak gegaan om Marco daar weer op te vangen.

Vanaf de Blaak (+/- 28 kilometerpunt) fietste ik met Marco mee. Heel veel mensen om hem heen zagen er toen al erg vermoeid uit. Uiteindelijk werd -door de hoge temperatuur (28C), de beperkte mogelijkheid van je lichaam om voldoende vocht op te nemen en het ontbreken van voldoende drinkfaciliteiten- de wedstrijd gestaakt. Marco had het 32 kilometerpunt toen net gepasseerd en mocht (net zoals duizenden anderen) niet meer verder lopen. Hoewel ik het erg jammer vond voor Marco en al die andere lopers die al maanden in training zijn en goed voorbereid waren, was ik erg blij dat de wedstrijdleiding deze beslissing had genomen omdat de marathon een waar slagveld was geworden. Op veel plekken zag je mensen volledig uitgeput op straat of in het gras liggen en uit een tuinslang of teil drinken om hun dorst te lessen. Je hoorde voortdurend het geloei van sirene's en de EHBO draaide overuren. Marco moest net een paar honderd meter voor het Kralingse Bos stoppen, waarna hij samen met een heleboel andere mensen om moest draaien en terug moest lopen naar de Coolsingel. Doordat er op diverse plaatsen op het parcours hekken op de weg werken gezet was het niet meer mogelijk om verder te lopen. Heel jammer dat het nodig was om deze beslissing te nemen!

Op de Coolsingel aangekomen, kreeg iedereen toch nog zijn medaille. Na ontvangst van hun medaille sprongen veel mensen (om af te koelen) in de fontein op het Hofplein of gingen in de schaduw liggen op het gras voor het Hilton. Heel erg jammer dat het zo 'gelopen' is na al die maanden van intensieve training!

posted by Mirjam Brand @ 9:18 p.m.