Mirjam's weblog!

We kwamen in een hele papiermolen terecht bij ambtenaren en regels die elkaar tegen spraken, maar uiteindelijk ontvingen we (Marco in juni en ik in augustus) onze vergunning.

Toen we onze vergunning in februari wilde verlengen, had de Dimas net een nieuw afsprakensysteem ingevoerd. Voortaan kon je niet meer per telefoon maar alleen nog maar via internet een afspraak maken. Ik was helemaal blij, omdat ik geloof in het gemak van internet en ik de afgelopen weken via het callcenter al vele uren geprobeerd had om antwoord te krijgen op mijn vragen. Tot nu toe zonder resultaat. Hoewel we er vroeg bij waren (het afsprakensysteem was net 2 dagen in de lucht en het had nog niet in de kranten gestaan) konden we pas drie maanden later een afspraak inplannen....Dat hebben we natuurlijk gelijk gedaan.

Begin mei was het zo ver: eindelijk tijd voor mijn afspraak met de Dimas! Hopende op een ordelijk verloop van de afspraken, kwam ik van een koude kermis thuis....in het kantoor van de Dimas was het een grote chaos. Alle stoelen waren bezet en het kantoor stond vol met mensen. Het bleek dat naast het internetafsprakensysteem een heel nieuw systeem was opgezet: dat van de mensen die bonnefooi binnen komen lopen en hopen op een wachtnummer en een plekje van iemand die niet op komt dagen. Veel mensen blijken maken namelijk zomaar een afspraak via het internetsysteem te maken en niet op komen dagen. Dit resulteerde in een enorme chaos van mensen, namen en nummertjes en iemand bij de deur die elke keer namen en nummertje omriep. Ondertussen probeerde de iedereen in het kantoor de tijd te doden met computerspelletjes, het kiezen van een nieuwe ringtone, bellen en natuurlijk het uitgebreid bijkletsen met de vele bekenden dus daar zat ik dan met mijn boek....

Hoewel ik om half 10 een afspraak had, werd ik pas om kwart voor 11 naar binnen geroepen. Uiteindelijk was ik om 10 over 11 aan de beurt. Blij als ik was dat ik eindelijk alles kon regelen, zat ik helemaal klaar met al onze officiele papieren. Je kon het zo gek niet bedenken, of ik had het bij mij. Helaas bleek dat nergens voor nodig te zijn, want na drie maanden wachten, bleken de regels weer veranderd te zijn en bleek dat ik het via het 'afgifte-raam' moest afhandelen. De (overigens zeer vriendelijke) mevrouw kon mij hier niet verder mee helpen want alleen de mevrouw achter het raam mocht die stempels geven.....

Omdat ik het helemaal zat was, ben ik naar huis gegaan en afgelopen donderdag melde ik mij weer bij het raam. Dit loket gaat normaal gesproken om 13:00 uur open, maar deze keer had de mevrouw waarschijnlijk behoefte aan een wat langere lunchpauze want pas om 13:45 openende ze haar balie en behandelde ze de eerste wachtende. Omdat ik maar 8 personen voor mij had en ik in de illusie verkeerde dat dit een afgifteraam was, had ik de hoop binnen afzienbare tijd weer buiten te staan.

Dit bleek een verkeerde inschatting te zijn, toen de mensen voor mij niet alleen iets kwamen afgeven maar ook allerlei vragen gingen stellen aan de mevrouw achter het raam. Dit leidde ertoe dat zij na een uur pas 5 mensen geholpen had. Op zich kon ik dit nog wel hebben, maar toen de mevrouw na een uur werken een pauze van een half uur ging nemen, werd ik toch een beetje moedeloos. Omdat ik na 20 minuten een beetje bezorgd was geworden over het welzijn van deze mevrouw (misschien was ze wel niet lekker geworden ofzo) probeerde ik een van de weinige Dimas mensen die zich af en toe in de wachtruimte waagden, aan te spreken. Dit was natuurlijk tevergeefse moeite. Na een half uur kwam de mevrouw weer fris en vrolijk aan het loket en ging zij verder met het afhandelen van de overige wachtenden.

Om half vier was ik eindelijk aan de beurt en gaf ik alle benodigde documenten af. De mevrouw bladerde ze aandachtig door en zette de benodigde stempels. Omdat ik inmiddels geen verlenging van mijn vergunning maar een restitutie van mijn borg nodig had, had ik anderhalve week geleden al uren in de rij gestaan bij de gemeente om mijn bewijs van uitschrijving te halen. Dimas heeft dit document nodig en dit document mag niet ouder zijn dan 2 weken. Op zich komt dit mooi uit, omdat het uitschrijvingsdocument van de gemeente ook maar 2 weken voor vertrek mag worden afgegeven. Het probleem is alleen dat de Dimas deze aanvragen niet in twee weken blijkt te kunnen afhandelen, dus dat het geheel en wassen neus is.

Blij dat ik alle papieren volgens de regels op tijd had ingeleverd, bleek aan het loket ineens dat ik nog een gemachtigde nodig had die verantwoordelijk zou zijn voor de afhandeling van deze aanvraag. Dat hadden ze er tijdens mijn vorige afspraak natuurlijk niet bijgezegd en ook uit de overige documentatie op internet enz. bleek niet dat dit nodig was...daar sta je dan: na drie maanden eindelijk een afspraak, vervolgens doorverwezen worden en er dan na twee en en half uur wachten achterkomen dat je nog een document nodig hebt! Het alleen laten doorsturen van de documenten naar de Nederlandse Vertegenwoordiging op Aruba (wat ik zelf al had geregeld, zover had ik al meegedacht) was geen optie.

De komende week mag ik dus weer in de rij voor dit loket gaan staan om het machtigingsformulier af te geven.....Misschien is het een beetje naief, maar ik blijf hopen dat het lukt om alles te regelen en dat ik mijn borg ooit weer terug zie!